கம்பகா வெலிவேரிய பகுதியில் இருந்து மன்னார் 286 கிலோமீற்றர் தூரத்தில் உள்ளது. சாதாரணமாக பொதுப் போக்குவரத்து அல்லாத சொந்த வாகனங்களில் பயணிக்கின்றபோது 5 மணித்தியாலமும் 30 நிமிடமும் ஆகும். ஏனெனில் எங்கள் வீதிகள் அப்படியானவை. இந்த நிலையில் அன்னாசி விற்பனைக்கான இவர்களது வருகையானது கிரமத்தவர்களுக்கு பொருளாதார தேட்டம் அவ்வளவு ஒன்றும் இலகுவானதல்ல என்பதையே உணர்த்துகிறது.

“என்னிடம் பணமேதும் இல்லாமற் போனதும் எனது திருமண மோதிரத்தை மனவேதனையுடன் அடகு வைத்ததுடன் எனது பிள்ளைகளின் நகைகளையும் விற்று விட்டேன். ஆனால் அதெல்லாம் வீண் முயற்சியாகிவிட்டன. இதுவரையில் எனது கணவனைப்பற்றி எந்த விபரமும் கிடைக்கவில்லை. அவரைக் கண்டுபிடிக்க உதவுவதாக வாக்களித்தவர்களிடமிருந்தும் எதுவும் கிடைக்கவில்லை”

சிலர் குடும்பத்துடன் தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டு சடலமாக நாட்டுக்கு அனுப்பிவைக்கப்பட்டுள்ளனர். தொடர்ந்து தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டிருப்வர்களை காணாமல் போனோர் என அவர்களது உறவுகள் கூறுகின்றன. இதில் மட்டக்களப்பு மாவட்டத்தில மட்டும்; அதிகாரபூர்வ தகவலின்படி 2017 வரை ஆகக் குறைந்தது ஐந்நூறு பேர்வரை தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டவர்களாக அடையாளம் காணப்படுள்ளனர்.

“நான் கல்வி கற்றது ஒரு கலவன் பாடசாலை அங்கே என்னுடன் கல்வி கற்ற பிள்ளை அவர். முதலில் என் காதலை ஏற்க மறுத்தவர்பின்னர், என் தீராக் காதலை ஏற்று அவரும் என்னை காதலித்தார். உயர்தரம் முடித்த பின்னர் நான் பல்கலைக்கழத்தில் கற்றேன்…

வளமும் செழிப்பும் கொண்டு வாழ்ந்த இந்த ஊர், இப்பொழுது தமிழர்களால் கைவிடப்படும் நிலையில் உள்ளது. போர் மக்களை மட்டுமல்ல நிலத்தையும் தின்று தீர்த்துள்ளது. கைவிடப்பட்ட நிலங்களும் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக பாழடைத வீடுகளே எஞ்சியுள்ளன. அங்கு எச்சசொச்சமாகத் தங்கியிருக்கும் மக்கள் குடிநீருக்காகவே பெரும் போராட்டம் நடத்துவதை அண்மைய செய்திகளில் படித்திருப்போம்.